پروژه دوم مسعود پزشکیان «توسعه یا عدالت منطقه‌ای» است که در امتداد مستقیم
پروژه وفاق ملی قرار دارد. وفاق تنها یک موضوع سیاسی که در انتخاب مدیران خود را
آشکار می‌سازد، نیست بلکه وفاق توافق بر سر مسائل جمعی از جمله عدالت منطقه‌ای
است. در تمام سخنرانی‌های استان خراسان شمالی پزشکیان، توسعه منطقه‌ای البته با
رویکردی متفاوت محور مباحث او بود. توسعه منطقه‌ای مانند وفاق مسأله تازه‌ای نیست.
همه رؤسای جمهوری بر توسعه متوازن منطقه‌ای تأکید داشتند.
یکی در ساخت پتروشیمی، یکی در تمرکززدایی و یکی در انتقال پایتخت راه‌حل را
جست‌و‌جو می‌کرد. به طور قطع پروژه‌هایی از قبیل ایجاد طرح‌های عمرانی منطقه‌ای و
تمرکززدایی برای توسعه منطقه‌ای ضروری است. اما این سیاست‌ها نافرجام بوده‌اند،
زیرا هر پروژه اداری و اقتصادی بدون یک نیروی پیش برنده اجتماعی و سیاسی ناکام
خواهند ماند. پزشکیان مسأله توسعه منطقه‌ای را به عنوان پروژه جدید خود انتخاب
کرده است و شرط اول را تغییر نگاه می‌داند. رئیس جمهوری بارها خطاب به فرهیختگان،
فعالان اقتصادی و مسئولان اداری در استان خراسان شمالی اعلام کرد که باید «ابتدا
نگاه خود را تغییر دهیم.» اگر در پروژه وفاق ملی به نقد فرهنگ مسئولان و دور شدن
آنان از اخلاق دینی پرداخته شود، در پروژه توسعه منطقه‌ای هم نقد فرهنگ عمومی با
ظرافت ویژه‌ای دنبال می‌شود.
این نگاه، نیازمند همراهی همه ذی‌نفعان؛ از نخبگان و دانشگاهیان گرفته تا
مردم عادی است. تنها از طریق پیوند فرهنگ و سیاست است که می‌توان تغییراتی ایجاد
کرد که ریشه‌دار و ماندگار باشد. وظیفه همه ما دولتمردان نیز این است که شواهد این
گفتمان را در حوزه عمل بسازیم و روایتش را به مردم ارائه کنیم. پزشکیان، با این
رویکرد، الگویی جدید از سیاست‌ورزی مبتنی بر اخلاق و توسعه ارائه داده است؛ الگویی
که اگر به‌درستی اجرایی شود، می‌تواند افقی روشن برای ایران ترسیم کند. راهی که
آغاز شده، دشوار است، اما با هم، می‌توانیم تغییرات بزرگی را رقم بزنیم که نه‌تنها
امروز، بلکه آینده کشور را متحول کنیم.
